Narodowe Święto Niepodległości |
UROCZYSTOŚCI GMINNE |
VENUE - SALA KONCERTOWA OCHOTNICZEJ STRAŻY POŻARNEJ W BELSKU DUŻYM |
10 LISTOPADA 2017 |
![]() |
Patrycja Piekarek III B, Weronika Staszewska IIIB |
![]() |
Jakub Kępka II B |
![]() |
Paulina Szewczyk III B |
![]() |
Paulina Szewczyk III B, Natalia Katańska II B, Julia Orłowska II C |
![]() |
Jakub Maciejczyk II A, Kacper Dąbrowski II B, Michał Ciężkowski II A |
![]() |
Kacper Dąbrowski II B, Michał Ciężkowski II A |
![]() |
Jakub Bartnik II B, Kacper Dąbrowski II B, Michał Ciężkowski II A, Kacper Waśkiewicz IIIA |
![]() |
Kacper Oszczak III D |
![]() |
Bartosz Wlaźnik III A |
![]() |
Mikołaj Szamański III A, Łukasz Wojdalski III A |
![]() |
Rafał Małachowski III B |
![]() |
Nikodem Jemioł III B, Klaudia Kołacz III D, Aleksandra Słowińska III D, Patrycja Pawlak III A, Ola Ostrowska III C |
![]() |
Nikodem Jemioł III B |
![]() |
Bartosz Wlaźnik III A |
![]() |
Łukasz Wojdalski III A, Maciej Polowczyk II B, Bartosz Wlaźnik III A |
![]() |
Chór |
![]() |
Jakub Napiórkowski IIc |
![]() |
Tańczyły: Marta Skarzyńska IIIa, Marta Jasińska IIIa, Kinga Jasińska IIIb, Maria Gosa IIIc, Ola Czapska IIIc, Patrycja Byrska IIIc, Klaudia Sobczak IIIa, Natalia Kot IIIb |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Julian Kocewiak II A |
. |
Zdjęcia - Dorota Jaworska |
![]() |
Scenariusz widowiska artystycznego z okazji 99 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę opracowany przez Krzysztofa Wójcika i Natalię Łyjak, nauczycieli Publicznego Gimnazjum im. ks. Zdzisława Jastrzębiec Peszkowskiego w Belsku Dużym Motto: „Człowiek wolny jest przede wszystkim zobowiązany do prawdy” Jan Paweł II Cele: Uczeń: • umacnia postawę patriotyczną, • zachowuje właściwą postawę, szacunek wobec symboli narodowych, • rozbudza uczucia szacunku dla tradycji narodowej, • zna najważniejsze wydarzenia z przeszłości narodu polskiego, • kultywuje tradycje narodowe (uroczyste obchodzenie rocznic narodowych), • docenia rolę patriotów polskich w dążeniu do niepodległości. Czas: 45 minut Miejsce: sala OSP w Belsku Dużym (uroczystość środowiskowa) Oprawę słowną przygotowali p. Krzysztof Wójcik i p. Natalia Łyjak Oprawę muzyczną wykonała p. Grażyna Drygiel - Mech Za scenografię odpowiadały: p. Edyta Sańpruch i p. Natalia Łyjak Nagłośnienie przygotował p. Tomasz Fliszkiewicz Przygotowanie miejsc siedzących – nauczyciele wychowania fizycznego Kolejność: Piosenka 11 listopada śpiewa Patrycja Piekarek III B, Weronika Staszewska IIIB https://www.youtube.com/watch?v=k5MgHv-SjQI Recytator 1 Jakub Kępka II B Narrator Antoni Górzyński II B Poeta i Panna Młoda ( fragment Wesela S. Wyspiańskiego) Adam Kwiatkowski, Sara Jasińska III B Muzyka : „ Polonez „1812” https://www.youtube.com/watch?v=xBi4aZnYwUs Recytator 2 Jakub Lewandowski II B Recytator 3 Konrad Kwieciński II B Muzyka: „ Bogurodzica” https://www.youtube.com/watch?v=3P2Pr6kUxtA Wernyhora Łukasz Wojdalski III A Jagiełło Mikołaj Szamański III A Muzyka: Krzesimir Dębski - Polonez Husarii https://www.youtube.com/watch?v=qZKliJgxUTI Szlachcic Rafał Małachowski III B Stańczyk Bartosz Wlaźnik III A Muzyka: „ Koncert Jankiela” https://www.youtube.com/watch?v=Ch1E3fkP53g Recytatorka 1 ( żałobnica) Klaudia Kołacz III D Recytatorka 2 ( żałobnica) Aleksandra Słowińska III D Recytatorka 3 ( żałobnica) Patrycja Pawlak III A Recytatorka 4 ( żałobnica) Ola Ostrowska III C Kosynier Nikodem Jemioł III B Recytatorka 5 ( żałobnica) Julia Orłowska II C Chór: Bracia do boju nadszedł czas Polska (alegoria) Paulina Szewczyk III B Recytatorka 6 ( żałobnica) Marika Kuczman II C Recytatorka 7 ( żałobnica) Natalia Katańska II B Wernyhora Łukasz Wojdalski III A Jasiek Maciej Polowczyk II B Recytatorka 8 (żałobnica) Zuzanna Gorzkowska II B Chór: Przybyli ułani pod okienko Recytator 4 Kacper Oszczak III D Muzyka: linia melodyczna z filmu „ Polskie drogi” https://www.youtube.com/watch?v=yYfWa4N0yy8 Gazeciarz Julian Kocewiak II A Piosenka Miejcie nadzieję Adam Asnyk śpiewa Ola Ostrowska III C Chór: Piechota Żołnierz 1 Kacper Dąbrowski II B Żołnierz 2 Michał Ciężkowski II A Józef Piłsudski Jakub Maciejczyk II A Chór: I Brygada Żołnierz 3 Jakub Bartnik II B Żołnierz 4 Kacper Waśkiewicz III A Narrator Antoni Górzyński II B Chór: Świat cały śpi spokojnie Narrator Antoni Górzyński II A Taniec (układ taneczny z flagami) Marta Skarzyńska, Marta Jasińska, Kinga jasińska, Maria Gosa, Ola Czapka, Patrycja Byrska, Klaudia Sobczak, Natalia Kot Kujawiak Gazeciarz Julian Kocewiak II A Przebieg uroczystości: Piosenka 11 listopada słowa: Elżbieta Buczyńska muzyka: Jarosław Piątkowski https://www.youtube.com/watch?v=k5MgHv-SjQI Niepodległość - trudne słowo. Może ono znaczy coś ważnego w naszym życiu? Kto mi wytłumaczy? Tak to słowo - bardzo ważne. Jeśli słuchać umiesz To na pewno już niedługo łatwo je zrozumiesz. Ref.: Uwięziony ptak nie śpiewa. A czy wiesz dlaczego? Bo nie spotkasz nigdy w klatce, Ptaka szczęśliwego. (bis) Czasem ktoś Ci nie pozwoli cieszyć się swobodą i zamieszka bez pytania w twoim kraju z tobą. Potem bardzo się panoszy, rządzi i wymaga. Wreszcie mówi, że tak lepiej, że tobie pomaga. Ref.: Uwięziony ptak nie śpiewa. A czy wiesz dlaczego? Bo nie spotkasz nigdy w klatce, Ptaka szczęśliwego Tak poznałam, zrozumiałam słowa najważniejsze. Niepodległość znaczy wolność, słowa najpiękniejsze Niepodległość znaczy wolność, słowa najpiękniejsze Recytator 1 Warto się czasem zasłuchać w wiatru granie, szum gałęzi, listopadów przemijanie. Warto się czasem zasłuchać w grobów ciszę, by mowę wieków usłyszeć. One mówią... Co? Cóż groby nam powiedzieć mogą? Tam taka cisza. Cisza, która przejmuje trwogą. Kto tę ciszę raz usłyszał, wiele mówi mu ta cisza... Tam zapisane są przodków marzenia, wszystkie tęsknoty, bóle cierpienia. I słowa trzy, które przez pokolenia szły: Bóg, Honor, Ojczyzna. Narrator Na scenę wchodzi narrator ubrany w ciemny strój, oświetlany coraz mocniej, zaczyna mówić: „Polska jest naszą matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej” - tak pisał o naszej ojczyźnie Jan Paweł II. Nasza historia liczy ponad tysiąc lat. Polska w tym czasie przechodziła różne koleje losu. Okresy potęgi i wielkości, przeplatane były wojnami, niewolą i upadkiem. Poświęcenie i miłość do Ojczyzny, uczyniły nas narodem, który posyłał na śmierć swych najlepszych synów w imię wolności i niezależności Polski. Dzisiejsze widowisko poświęcamy im wszystkim. Tym co skrzyżowali miecze pod Grunwaldem, tym co szli z Krakowa z Kościuszką, tym co jęczeli pod pruskim butem i umęczeni ginęli w śniegach Sybiru. Ale też tym Polakom, którym zawdzięczamy teraźniejszą wolność. Bohaterom II wojny światowej i robotnikom roku 80 – tego. Oni wszyscy stoją u granic naszej Ojczyzny, dając świadectwo jej istnieniu, mówiąc:„ A to Polska właśnie…” Stanisław Wyspiański, Wesele (1901), akt III scena XVI POETA Po całym świecie możesz szukać Polski, panno młoda, i nigdzie jej nie najdziecie. PANNA MŁODA To może i szukać szkoda POETA A jest jedna mała klatka – o, niech tak Jagusia przymknie rękę pod pierś. PANNA MŁODA To zakładka gorseta, zeszyta trochę przyciaśnie. POETA – A tam puka? PANNA MŁODA I cóz za tako nauka? Serce – !–? POETA A to Polska właśnie. Muzyka : „ Polonez „1812” https://www.youtube.com/watch?v=xBi4aZnYwUs Recytator 2 Są jeszcze dni do których wrócić trzeba Do ojcowskiego spojrzenia W zgęstniałe od krwi lata Kiedy nikną czcionki ze stronnic książek Widzisz tylko śmierć Kamienne łzy pomników Lecz nikt nie zmartwychwstaje. Że złotych ram obrazów Patrzą tylko z powagą Bezimienne twarze. Recytator 3 To przeżyło jedno pokolenie Drugie przerabia w sercu i pamięci I tak pochodem idą cienie …… cienie……. Aż się następne znów na śmierć poświęci……. Wspomnienie dziadów pieśnią jest dla synów, Od belwederu do śniegów Tobolska, I znów przez wnuków grzmi piorunem czynów….. Pieśń ….czyn….wspomnienie…..--- TO JEDNO TO POLSKA! Muzyka: „ Bogurodzica” (fragment) https://www.youtube.com/watch?v=3P2Pr6kUxtA Wernyhora Na scenie pojawia się z mroku postać Wernyhory. Wracam do dom ze snów, z dali … Z dali, hen z zaświatów, zaświatów prochów Niosę dań, orężną dań … Na głos mój ty będziesz drżał; Grunwald, miecze , król Jagiełło hajno się po zbrojach cięło, a wichr wył i wył i wiał. Tam to jest… Olbrzymów dzieło … Witold, Zawisza , Jagiełło … Tam to jest … Z pobojowiska zbroja się w skibach błyska żeleźce, połamane groty, z trupów zapora z trupów wał rycerski zgotowiony stos ofiarnica. Łzy mnie pieką Łzy mnie pieką Czyżbym ja tam być chciał … Jagiełło „ Nie potrzebujemy mieczów naszych wrogów bo mam w mym wojsku wystarczającą ich liczbę. W imię Boga jednak, dla uzyskania większej pomocy, Opieki i obrony w mej słusznej sprawie Przyjmuję także dwa nagie miecze Przesłane przez wrogów naszych, Pragnących krwi i zguby mojej oraz mojego wojska. Niech ma nas w opiece BOGURODZICA. Muzyka: Krzesimir Dębski - Polonez Husarii https://www.youtube.com/watch?v=qZKliJgxUTI Wchodzi szlachcic, podchodząc do widowni mówi: Szlachcic Wy którzy Pospolitą Rzeczą władacie, A ludzką sprawiedliwość w ręku trzymacie, Wy , mówię, którym ludzi paść poruczono I zwierzchność nad stadem bożym zwierzono, Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemu, Żeście miejsce zasiedli Boże na ziemi, Z którego macie nie tak swe własne rzeczy, Jako wszytek ludzki mieć rodzaj na pieczy. A wam więc nad mniejszymi zwierzchność dana ale sami macie nad sobą Pana. Wstaje z podłogi Stańczyk, podchodzi do szlachcica Stańczyk Siedziałem u królewskich stóp, królewski za mną dwór syneczek i kilka cór… Włoszka … a wielki chór kleru …hymny zawodził a dzwon Zygmunta wschodził Patrzyli wszyscy w górę a dzwon wschodził zawisnął u szczytów i z wyżyn się rozdzwonił głos leciał, polatał Kołysał się górnie, wysoko, pochmurnie a tłum się wielki pokłonił. A toć wam tętni do dziś zwołuje nas każąc iść on pan, ten dzwon królewski nie ustaje w brzęku dzwon o pękniętym polskim sercu … Muzyka: „ Koncert Jankiela” https://www.youtube.com/watch?v=Ch1E3fkP53g Na scenę wchodzą żałobnice, ubrane na czarno, za nimi postać okryta biało- czerwoną flagą będąca symbolem Polski Recytatorka 1 (żałobnica) Orzełku , orzełku Bielutki, czyściutki Co się jeszcze nie wyklułeś W gnieździe świadomości. Między trzema obejmami koron. Czołga się Polak Za nim smuga krwi Bóg za takich jak on Dał narodom Obietnicę wolności. Na scenie pojawiają się kosynierzy i otaczają mówiącą. Recytatorka 2 (żałobnica) Patrz Kościuszko na nas z nieba Jak w krwi wrogów, będziem brodzić Twego miecza nam potrzeba By Ojczyznę oswobodzić Z twoim duchem i orężem Polak ziemię oswobodzi Zdrajca pierzchnie, my zwyciężym Bo wódz śmiały nam przewodzi. Tylko razem, tylko w zgodzie A powstańców będziem wzorem Wszak dyktator przy narodzie Cały naród z dyktatorem. Recytatorka 3 (żałobnica) Ojczyzno moja na końcu upadła Zamożna kiedyś i w sławę i w siłę Ta co od morza do morza władała, Kawałka ziemi nie ma na mogiłę. Narodzie niegdyś wielki, dziś w smutnej kolei Wyzuty z sił, bogactwa, sławy i nadziei, Postronnych byłaś dziwem, pogromem i wzorem Dziś pod jarzmem zhańbienia, klęsk i niewoli Dumnym jesteś igrzyskiem i pastwą swawoli. Recytatorka 4 (żałobnica) Podchodzi do postaci ,,Polski” i zwraca się do niej: O Polsko, Polsko Ciebie błyskotkami łudzą Pawiem byłaś narodów i papugą a teraz jesteś służebnicą cudzą. Kosynier Ciężko ranny w polu chwały i zbroczony własną krwią w pętach leży orzeł biały jęczy nad niewolą swą. Ciemne bory, gęste lasy Szumiąc, powtarzają wraz Orle powstań z więzów ran Wzleć nad polski złoty łan, Bo na polskiej ziemi groza A w jej synach zemsta wre Złota wierzba, biała brzoza Opuściły liście swe. Recytatorka 5 (żałobnica) Kto chce być sługą niech idzie, niech żyje, Niech sobie powróz okręci na szyję Niech własną wolę na wieki okiełza Pań niedaleko, niech do niego pełza. A my zostańmy, my w nieszczęściu razem Albo wytępim wrogów tych żelazem Lub za najświętszą naszych bogów wolą W grobie się schrońmy przed hańby niewolą. A nas , nas wielkich praojców posągi Do świętych czynów wzywają jak ongi Długim szeregiem okrążyły rynek Ażeby sądzić każdy nasz uczynek. Chór: Bracia do boju nadszedł czas Muzyka Karola Kurpińskiego Słowa Andrzeja Słowaczyńskiego Bracia, do bitwy nadszedł czas, Trąba wojenna wzywa nas. Do boju! Do boju! Pospeszajmy wraz! Zdradny sąsiad myśl natężył, Jakby zniszczyć polskie plemię? Wziął w opiekę, uciemiężył, Rwał na części naszą ziemię. W mściwą dłoń Chwyćmy broń, Zniknie moc tyrana. Bij, śpiewaj о wolności, А przy nas wygrana! Każdy odważnie czoło staw! Idźmy w obronie naszych praw! Do boju! Do boju! Za świętość naszych praw! Srodze przemoc nas gnębiła, Podeptano nasze prawa, Ojców naszych, nasza sława, Pośmiewiskiem wrogów była. W mściwą dłoń... Precz stąd tyranie, precz stąd, precz! Bracia, wolności wznieśmy miecz! Do broni! Во broni! Za wolność wznieśmy miecz! Ufność znikła między nami. Nagradzano przeniewierstwa, Otaczano nas szpiegami, Uprawiano fałsz i zdzierstwa. W mściwą dłoń... Roty najezdników trzeba znieść, Litwie odzyskać wolność, cześć. Do Litwy! Do Litwy! Odzyskać Litwie cześć! Litwa dotąd jarzmo dźwiga, Wróg tam pastwi się bezkarnie - Jakież serce się nie wzdryga Na bezprawia, na męczarnie. W mściwą dłoń... Polska (alegoria) Byłeś jak wielkie stare drzewo Narodzie mój jak dąb zuchwały Wezbrany ogniem soków źrałych Jak drzewo wiary, mocy, gniewu I jęli ciebie cieśle orać I ryć cię rylcem u korzeni Żeby twój głos , twój kształt odmienić, Żeby cię zmienić w sen upiora. Jęli ci liście drzeć i ścinać, Byś nagi stał i głowę zginał. Jęli ci oczy z ognia łupić Byś ich nie zmienił wzrokiem w trupy. Jęli ci ciało w popiół kruszyć By wydrzeć Boga z żywej duszy. I otoś stanął , sam, odarty Jak martwa chmura za kratami Na wpół cierpiący, a pół martwy, Pokryty ogniem, batem, łzami. W wielkości swojej rozegnany W miłości swojej jak pień twardy Haki pazurów wbiłeś w rany Swej ziemi……. I śnisz sen pogardy. Lecz kręci się niebiosów zegar I czas o tarczę mieczem bije I wstrząśniesz się z blaskiem nieba Posłuchasz serca: serce bije… Recytatorka 6 ( żałobnica) Wisło pamiętasz? Lesie w twych kartach Widzę ich, stoją …synowie powstań….. W rozdartych bluzach… ziemio uparta Jak drzewa prości…… W sercach rozwianych, z hukiem dwururek Rok sześćdziesiąty trzeci… Wiatr czas zawiewa. Miłość to? Życie? Płatki ich oczu?...ziemio pamiętasz?....... Piasku pamiętasz? Ziemio pamiętasz? Rzemień od broni ramię przecinał, Twarze, mundury, jak popiół święty. Wnuków pamiętasz? Światła godzinę?... Piasku , to tobie szeptali leżąc, Wracając w ciebie krwią nici wąską, Dzieci? Kobiety? Chłopi, żołnierze?.. Polsko……odezwij się….Polsko! Recytatorka 7 ( żałobnica) Zginęli lepsi, zdolniejsi o których świat także nie dbał Nie będzie dziury w niebie gdy zginę jeszcze jedna. A mimo to nie chcę umierać Przeciwnie , bardzo chcę żyć Strasznie tutaj, w tej celi Nie ma dokąd się skryć. Stanie się rano jak zwykle Do codziennego apelu I pójdzie się prosto , na Sybir Do wiadomego celu. Muzyka Na scenę wychodzą: Wernyhora, Jasiek i Stańczyk. Ten ostatni siada z dala. Wernyhora Słuchajcie kochane dzieci Ażeby to była prawda Że Wernyhora tam leci Z aniołem Archaniołem na czele Że tej nocy, gdy my przy muzyce Przy weselu, przy tańcowaniu Tam, kędyś stało się wiele, Że Kraków ogniami płonie A Matka Boża w koronie, Na wawelski zamkowym tronie Siedząca, manifest pisze; Skrypt co przez cały kraj poleci I tysiące obudzi i wznieci Jasiek Ach, to prawda, żywy Bóg Przecie miałem trąbić w róg Kaz ta , zaś ta cyli zginął Cyli mi się ka odwinął Kajsim zabył złoty róg Ostał mi się jeno sznur…. Wernyhora Miałeś chłopie złoty róg Miałeś chłopie czapkę z piór Czapkę ze łba wicher zmiótł. Jasiek Już świtanie… Kajsim zabył złoty róg U rozstajnych może dróg? Copke strasny wicher zwiał Żebym chocia róg ten miał? Ostał mi się jeno … sznur… Wszyscy Miałeś chłopie złoty róg, Miałeś chłopie czapkę z piór Czapkę wicher niesie, Róg huka po lesie Ostał ci się jeno sznur….. Ostał ci się jeno sznur… Muzyka: „ Polonez” Recytatorka 8 Wstań, Polsko moja! Józef Mączka, Lwów, 1914 r Światło pada na postać „Polski” Wstań Polsko moja, uderz w czyn Idź znów przebojem w bój szalony Już płonie lont podziemnych min Krwawą godzinę biją dzwony Zerwane pęta uderz w czyn Wstań Polsko moja, strząśnij proch Żałosne marzeń ucisz łkania Za tobą zimnych smutków loch Przed tobą świty zmartwychwstania. Z anielskich skrzydeł strząśnij proch. Wstań Polsko moja. W ogniach zórz. Nowe się szlaki krwawią tobie. O lżej ci będzie w gromach burz Niźli w zwiędłych wspomnień grobie Wstań Polsko moja, w blaskach zórz! Chór - Przybyli ułani pod okienko Przybyli ułani pod okienko, (bis) Pukają, wołają: "puść panienko! "(bis) Zaświecił miesiączek do okienka, W koszulce stanęła w nim panienka. "O Jezu, a cóż to za wojacy?" "Otwieraj! Nie bój się to czwartacy!" "O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?" "Warszawę odwiedzić byśmy radzi. Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno Zobaczyć to stare nasze Wilno. . A z Wilna już droga jest gotowa, Prowadzi prościutko aż do Lwowa. "O Jezu, a cóż to za mizeria?" "Otwórz no, panienko! Kawaleria." Przyszliśmy napoić nasze konie, Za nami piechoty pełne błonie." "O Jezu! A cóż to za hołota?" "Otwórz panienko! To piechota!" Panienka otwierać podskoczyła, Żołnierzy do środka zaprosiła. Recytator 4 Żołnierz Starym Ojców naszych szlakiem Mączka Józef słowa, Pomarański Zygmunt muzyka, 1915 Starym Ojców naszych szlakiem Przez krew idziem do wolności Z dawną pieśnią, dawnym znakiem, My, żołnierze sercem prości Silni wiarą i nadzieją Że tam kędyś świty dnieją. Starym Ojców naszym szlakiem Przez krew idziem w nowe zorze Z dawną pieśnią, dawnym znakiem Po wyroki idziem Boże W przełomowej życia chwili Którą w snach my wymodlili. Starym Ojców naszym szlakiem Przez krew idziem w jutra wschody Duma ogniem lica płoni Że idziemy jako oni. A z krwi naszej życie wzięła Ta …co jeszcze nie zginęła … Muzyka: linia melodyczna z filmu „ Polskie drogi” https://www.youtube.com/watch?v=yYfWa4N0yy8 II część - Nasza droga do wolności - współczesność (Na scenę wbiega gazeciarz i wykrzykuje) Gazeciarz Dodatek nadzwyczajny! Zamach w Sarajewie! Wybuchła wojna! Ludzie, wybuchła wojna! 1 sierpnia 1914 roku rozpoczęła się I wojna światowa. Walczą ze sobą nasi zaborcy. Polacy! Miejmy nadzieję, że Polska odzyska niepodległość. (w tym czasie na scenę wchodzi sześciu żołnierzy ubranych w wojskowe mundury, ustawiają się w szeregu. Chór szkolny śpiewa pieśń „Piechota”. Po jej zakończeniu z szeregu występuje dwóch żołnierzy i recytują wiersz) Miejcie nadzieję Adam Asnyk Miejcie nadzieję!!.. Nie tę lichą, marną solo gitarowe Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową, h Fis h Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska, D A D Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową G A h Nie da się zepchnąć z swego stanowiska. e Fis h Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem, c G c Która na oślep leci bez oręża, Dis B Dis Lecz tę, co sama niezdobytym wałem Gis B c Przeciwne losy stałością zwycięża. x2 f G c Przestańmy własną pieścić się boleścią, cis Gis cis Przestańmy ciągłym lamentem się poić! E, H, E Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, A H cis Mężom przystoi w milczeniu się zbroić. x2 fis Gis cis Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje d A d I przechowywać ideałów czystość; F C F Do nas należy dać im moc i zbroję, B C d By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość . x2 g A d Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, solo gitarowe Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. x2 Autor: B. Lubisz - Zakorski, rok powstania: 1918, kompozytor: L. Łuskino „Piechota” – w wykonaniu chóru 1. Nie noszą lampasów lecz i szary ich strój, e Nie noszą ni srebra, ni złota, a e Lecz w szarym szeregu podąża na bój, D H7 e Piechota, ta szara piechota. H e Refren Maszerują strzelcy maszerują, e a e Karabiny błyszczą, szary strój, H7 e A przed nimi drzewce salutują, e a e Bo za naszą Polskę idą w bój! H7 e 2. Bo idą, a w słońcu kołysze się stal, Dziewczęta zerkają zza płota, A oczy ich dumnie utkwione są w dal, Piechota, ta szara piechota! : Maszerują strzelcy, maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewce salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój! 3. Nie grają im surmy, nie huczy im róg, A śmierć im pod stopy się miota, Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota, ta szara piechota. Maszerują strzelcy, maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewce salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój! Żołnierz 1 Podzielił nas, mój bracie zły los i trzyma straż – w dwóch wrogich sobie szańcach patrzymy śmierci w twarz. W okopach pełnych jęku, wsłuchani w armat huk, stoimy na wprost siebie – ja wróg twój, ty mój wróg! Żołnierze wspólnie: Las płacze, ziemia płacze, cały świat w ogniu drży... w dwóch wrogich sobie szańcach stoimy ja i ty. Żołnierz 2 Na krwawy, matko, idę bój - żołnierska trąbka woła... Żołnierski na mnie strój, a w ręku miecz anioła... Na polach legnął śnieg błękitnie, lecz w duszy sad wiosenny kwitnie... (...) Jeśli powrócę, matko, dzień ten będzie dniem wesela... Zapukam cicho w sień w majowe strojną ziela. Do stóp przypadnę twoich i złożę Starganą z szyi mej obrożę. Gdybym nie wrócił, matko, ty wyraz ten, co pacierzem uczyłaś, wspomnij i, wskroś łzy, pomyśl, żem legł żołnierzem… (Na scenę wbiega gazeciarz i woła) Gazeciarz Najświeższe wiadomości! Z Krakowa wyruszyła Pierwsza Kompania Kadrowa! (Na scenę wchodzi Józef Piłsudski w galowym mundurze i przemawia do żołnierzy) Józef Piłsudski Żołnierze! Skończył się dla was czas pokoju, teraz pełna gotowość... Przed wami leży ziemia ojców naszych od ponad stu lat w niewoli. Przyszliśmy, by ją wyzwolić. Jesteśmy pierwszym, regularnym oddziałem wojska polskiego, jaki pojawił się tu od ponad pół wieku. Przyszliśmy i nie odejdziemy, aż Polska będzie wolna! Chór szkolny śpiewa pieśń „My pierwsza Brygada”. Do przodu wychodzą żołnierze, którzy recytują. My pierwsza Brygada Legiony to żołnierska nuta D g c Legiony to straceńców los D D7 Legiony to żołnierska buta g c Legiony to ofiarny los! D7 g My pierwsza brygada B F7 B Strzelecka gromada D7 g Na stos! c Rzuciliśmy swój życia los, c g D7 Na stos, na stos! g O, ile mąk, ile cierpienia O, ile krwi, przelanych łez, Pomimo to nie ma zwątpienia, Dodawał sił wędrówki kres… My pierwsza brygada… Nie chcemy już od was uznania, Ni waszych mów, ni waszych łez. Już skończył się czas kołatania Do waszych serc, do waszych kies. My pierwsza brygada… Żołnierz 3 Warszawo! Słyszysz Warszawo! W gruzy legł stary świat. Potrząsnął ktoś chustką krwawą u twych więziennych krat. W starego miasta zaułki Wdarł się armatni huk. Płyną i płyną skądś pułki, Drżą okna i tętni bruk. Żołnierz 4 I słuchaj jak w farnym kościele wielki uderzy dzwon. Idą Legiony – mściciele. Idą ze wszystkich stron. Żołnierz 2 Ruszyli dla świętej sprawy, gdy rozkaz wodza padł. Z Krakowa aż do Warszawy, Krwią znacząc każdy ślad. Żołnierz 3 Śmierć niosąc knutom i pałkom szli kruszyć carską moc. Śniłaś się tym zuchwałkom W marszach przez dzień i noc. Narrator Już blisko sto lat upłynęło od chwili, kiedy Polska, nasza ojczyzna, odzyskała niepodległość po 123 latach niewoli. Na naród nasz spadły potem jeszcze tragiczne doświadczenia drugiej wojny światowej i komunistycznej niewoli. Chór: Świat cały śpi spokojnie Świat cały śpi spokojnie I wcale o tym nie wie Że nie jest tak na wojnie Jak jest w żołnierskim śpiewie Że nie jest tak na wojnie Jak jest w żołnierskim śpiewie Wojenka — cudna pani Tak życie nam umila Że krew swą mamy dla niej A piosnkę dla cywila Że krew swą mamy dla niej A piosnkę dla cywila Piosenka brzmi tak ładnie I wcale się nie skarży Gdy piechur w boju padnie Lub ułan zginie w szarży Gdy piechur w boju padnie Lub ułan zginie w szarży I różą na koszuli Żołnierska krew zakwitnie I ziemia go przytuli Bo zginął — jak żył — w bitwie I ziemia go przytuli Bo zginął — jak żył — w bitwie A my tej cudnej pani Co leje krew obficie Jesteśmy ślubowani Na śmierć, na całe życie Jesteśmy ślubowani Na śmierć, na całe życie Narrator (słowa Jana Pawła II) „Człowiek wolny jest przede wszystkim zobowiązany do prawdy” Kujawiak Taniec (układ taneczny z flagami) Dodatek nadzwyczajny: Polska Deklaracja Niepodległości ukazała się 7 października 1918 roku. Została wydrukowana w „Monitorze Polskim” z inicjatywy księcia Zdzisława Lubomirskiego. Przez publikację odezwy Rady Regencyjnej do Narodu Polskiego „mocy urzędowej” nabrały polskie marzenia dotyczące wyzwolenia spod władzy zaborców. 10 listopada 1918 roku książę Zdzisław Lubomirski wyjechał na Dworzec Wiedeński w Warszawie po Józefa Piłsudskiego wracającego z więzienia w Magdeburgu. Książę przez długie miesiące zabiegał o uwolnienie Marszałka. Panowie udali się na spotkanie do pałacu Lubomirskich na Frascati, gdzie zapadły najważniejsze decyzje w polskiej historii. Następnego dnia,11 listopada Józef Piłsudski przejął władzę wojskową. Rada Regencyjna 14 listopada podjęła decyzję o samorozwiązaniu i przekazaniu Komendantowi pełni posiadanych uprawnień. Z inicjatywy Księcia Józef Piłsudski ogłoszony został Naczelnikiem Państwa. Książe Zdzisław Lubomirski był także bardzo aktywnym politykiem w okresie międzywojennym. Podczas II wojny światowej książę zdecydował się na pozostanie w kraju. 10 listopada 1942 roku został aresztowany przez gestapo za działalność niepodległościową. Przez dwa miesiące był przetrzymywany w więzieniu bez postawienia zarzutów. Wreszcie został zwolniony, ale odniósł ciężkie i poważne rany. Nie zdołał już wyzdrowieć. W wyniku obrażeń zmarł 31 lipca 1943 roku w swoim domu w Małej Wsi. Pochowany został na cmentarzu przy kościele Św. Trójcy w Belsku Dużym. Proszę o powstanie Teraz delegacja uda się złożyć wiązankę i znicze na grobie księcia Zdzisława Lubomirskiego. Krzysztof Wójcik Natalia Łyjak |
![]() |
. |
.![]() |
. Przy grobie księcia Zdzisława Lubomirskiego. |
.![]() |
. |
.![]() |
. |
.![]() |
. |
.![]() |
. |
.![]() |
. |
. |
. |
. |