Św. Cecylia najprawdopodobniej żyła i poniosła śmierć za czasów papieża Urbana.  Niestety, w katakumbach na grobach nie zaznaczano dat rocznych - nie można więc ustalić dokładnej daty zgonu św. Cecylii. Jednak fakt, że została pochowana na cmentarzu św. Kaliksta, przemawiałby za tym, że zginęła przed wiekiem IV.

Święta Cecylia była córką zamożnych rzymskich patrycjuszy. Z chrześcijaństwem zetknęła się już w dzieciństwie. Gdy dorosła, ślubowała Chrystusowi czystość, lecz wbrew jej woli wydano ją za mąż. Mąż Cecylii Walerian, był poganinem. O dziejach Świętej Męczennicy opowiada Jakub de Voragine w swej "Złotej legendzie". A oto, w jaki sposób opisuje rozmowę, którą miała przeprowadzić ze swym świeżo poślubionym mężem: "Najsłodszy i najukochańszy mężu, kocha mnie anioł Pana, który niezwykle zazdrośnie strzeże mego ciała, i jeżeli spostrzeże, że ty ośmielasz się mnie dotknąć z powodu nieprzyzwoitej miłości, obróci przeciwko tobie swój gniew, i zabije cię w kwiecie młodości [...]". Na to Walerian powiedział: "Jeżeli chcesz, żebym naprawdę uwierzył w te słowa, pokaż mi tego anioła i jeśli uzyskam dowód, że to istotnie anioł, wówczas uczynię to, do czego mnie zachęcasz. Jeśli jednak kochasz innego mężczyznę, zabiję mieczem was oboje". Po zapewnieniach, że to istota całkowicie spoza tego świata Walerian wysłuchał katechezy żony na temat chrześcijaństwa, wiary w jednego Boga, nauki Kościoła o rzeczach ostatecznych człowieka. Jakub de Voragin pisze dalej we wspomnianej wcześniej legendzie "Idź więc teraz trzy mile za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz, te słowa: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana. Mam dla niego pewne tajemne zlecenie. Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła..."

Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł zaś trzymał w ręku dwa wieńce: z róż i lilii. Podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym "Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ przyniosłem je dla was z raju Bożego! Walerian prosił wówczas Anioła o łaskę nawrócenia dla swego brata Tyburcjusza. Jego prośba została wysłuchana.

Doniesiono jednakże prefektowi Rzymu, że cała trójka wyznaje wiarę w Chrystusa. Najpierw przesłuchano Waleriusza i Tyburcjusza, po czym skazano na śmierć przez ścięcie mieczem. Wezwana została również Cecylia. Nie miała już wówczas nikogo bliskiego - wszyscy bowiem zginęli od miecza prefekta. Bez jakiejkolwiek bojaźni odpowiadała na zadawane przez prefekta Almachiusa pytania. Jej odpowiedzi, niekiedy szydercze i prowokujące, bardzo drażniły prefekta: "Jeśli pozwolisz dam ci radę: wyciągnij rękę i dotknij posągu [Jowisza], który uważasz za boski i zdaj wreszcie sobie sprawę z tego, że to tylko kamień... Nie jest rzeczą właściwą, by lud cały śmiał ci się prosto w twarz. Zaprawdę wszyscy wiedzą, że Bóg jest w niebiosach [...]."

To piękne świadectwo ściągnęło na Cecylię wyrok śmierci. Najpierw w jej własnym domu usiłowano ją udusić w łaźni parą. Gdy zamiar ten nie doszedł do skutku Almachius skazał ją na ścięcie. Kat zadał Cecylii trzy ciosy w szyję, lecz żaden nie był śmiertelny! Cecylia konała przez trzy dni. Zdążyła jeszcze rozporządzić majątkiem oraz poprosiła biskupa, żeby jej dom mógł stać się miejscem kultu Chrystusa. Na tym miejscu wybudowano bazylikę św. Cecylii. Jak podają źródła Cecylia zmarła zasłuchana w śpiew chórów anielskich. Jej imię włączono do mszalnego Kanonu Rzymskiego, a także do Litanii do Wszystkich Świętych. Została pochowana w katakumbach niedaleko grobów papieskich.

W roku 821 odnaleziono nietknięte ciało Świętej. Odnaleziono również zwłoki trzech mężczyzn, jakoby Waleriana, Tyburcjusza i Maksyma - kata dwóch braci, który wstrząśnięty ich bohaterstwem również się nawrócił i poniósł śmierć męczeńską. Następnie relikwie przeniesiono do bazyliki wzniesionej ku Jej czci i umieszczono w sarkofagu pod ołtarzem.

Historycznie nie można stwierdzić, żeby święta Cecylia miała jakikolwiek związek z muzyką kościelną. W średniowieczu patronem muzyki był św. Jan Chrzciciel. Gdy w XV wieku wydrukowano Passio Sancte Ceciliae, zwrócono uwagę na zdanie: "Cecylia, grając na organach, śpiewała samemu Bogu". Prawdopodobnie to jedno zdanie dało powód do powstania legendy. Przypuszcza się, że Cecylia mogła grać na harfie, ponieważ wtedy patrycjuszki rzymskie często grały na tym instrumencie. Rodziny patrycjuszów miały w swoich pałacach również organy. Cecylia mogła więc znać ten instrument.

Od 1561 roku św. Cecylia stała się patronką muzyki w całym Kościele katolickim. W 1583 roku Papież Grzegorz XIII powołał Kongregację Muzyków Rzymskich pod Jej patronatem, a rok później ufundował w Rzymie bractwo muzyczne, które również oddano pod opiekę św. Cecylii. I tak do dziś patronuje Ona muzyce kościelnej.

W ikonografii św. Cecylia przedstawiana jest jako orantka. Późniejsze prezentacje ukazują ją w tunice z palmą męczeńską w dłoni. Czasami gra na organach. Jej atrybutami są: anioł, instrumenty muzyczne - cytra, harfa, lutnia, organy, płonąca lampka, miecz, wieniec z białych i czerwonych róż - oznaczających jej niewinność i męczeństwo.

Źródło: www.aso.diecezja.krakow.pl

Ksiądz Jerzy Król oraz proboszcz belskiej parafii, ksiądz Marek Balcerzak

ogłaszają wyniki festiwalu.

Uroczystość przygotowali: p.Renata Włodarska, ks. Jerzy Król

oraz p.Tomasz Wesołowski.

Scenografię wykonały p.Ewa Augustowska i p.Edyta Sańpruch.

Wykorzystując okazję, ksiądz Jerzy Król wręczył trzy główne nagrody uczniom,

którzy wykonali

najpiękniejsze różańce.

Pierwszą nagrodę otrzymał Szymon Kwiatkowski z IId (różaniec z orzechów)

drugą - Piotr Hermanowicz z IIb (różaniec z drutu kolczastego)

trzecią - dziewczynki z  IIIb -

Joanna Dąbrowska, Joanna Kuberska i Żaneta Wawrzyńczyk.

Galeria zdjęć z festiwalu

http://gimbelsk.republika.pl/cecylia2007.htm

Strona tytułowa     Imprezy 2007/2008