„Dziękuję Ci Mamo, Twój uśmiech to wiano jakiego mi właśnie potrzeba…”. Bez wątpienia uśmiech na twarzach Mam zaproszonych do Gimnazjum im. ks. Zdzisława Jastrzębiec Peszkowskiego w Belsku Dużym wywołał program artystyczny „Dziękuję Ci Mamo” w dniu 24 maja 2012 r., składający się z trzech części: teatralnej, muzycznej i tanecznej.

Podniosłą i piękną uroczystość rozpoczęła sztuka teatralna na podstawie dramatu Jerzego Szaniawskiego „Matka” w reżyserii pani Ewy Pawełek. Wzruszającą historię o różnych obliczach miłości doskonale przedstawili młodzi artyści kółka teatralnego- Justyna Jasiorowska (klasa IIa) jako tytułowa Matka, Lucyna Słomińska (klasa IIIb) w roli fascynującej Pani i Agata Małachowska (klasa Ia) jako Córka oraz jej Mąż .

Oto w progach skromnej leśniczówki staje piękna nieznajoma, prosząc o krótką gościnę. Pociąg, którym podróżowała utknął w śnieżnych zaspach i minie kilka godzin zanim oczyszczą tory.  Gospodyni zaprasza młodą kobietę do stołu, nie zdając sobie sprawy, że wraz z Damą wpuszcza do domu niepokój, smutek oraz bolesne wspomnienia. Okazuje się, że nieznajoma jest dawną ukochaną jej zięcia. Zaczyna się zacięty pojedynek między Matką, która za wszelką cenę, chce chronić swoją córkę, a Panią, która pragnie ostatni raz zobaczyć swą dawną miłość.

Lucyna Słomińska w długiej, czarnej sukni, mocnym makijażu i upiętych włosach wyglądała jak uosobienie wyobrażeń o femme fatale: zjawiskowo piękna, zmysłowa, niebezpieczna, a jednak nie pozbawiona wrażliwości. Gdy pojawiła się na scenie w strojnym futrze, symbolizując powiew wielkiego świata w skromnej leśniczówce, od razu wzbudziła zachwyt publiczności. W scenach z Matką była pewna siebie i  świadoma swojej wartości. „Boi się pani, żebym go stąd nie porwała.”.  Lucyna zdecydowała się zagrać w sposób prowokujący, jakby szydziła z niepokojów Matki . A jednak potrafiła równie doskonale oddać rozterki swojej bohaterki, przedstawiając złożony portret psychologiczny wielkiej Damy.

Justyna Jasiorowska z niezwykłą dojrzałością  stworzyła wspaniały portret kobiety, która jest prostą, szorstką, niekiedy obcesową wiejską gospodynią, ale przede wszystkim silną i niezłomną strażniczką szczęścia swojej córki, czułą i dobrą Matką. Justyna zaprezentowała cały wachlarz uczuć swej bohaterki: powściągliwość, nieufność, lęk, odwagę, przenikliwość, głęboką mądrość i miłość do córki. To niełatwe w tak młodym wieku wiarygodnie wypaść w roli kobiety doświadczonej przez los, tym większe brawa należą się Justynie.   

Obdarzona niezwykłą wrażliwością artystyczną Agata Małachowska znakomicie oddała emocje żony, która kocha swego męża i czuje, że nie może liczyć na wzajemność. Niczym profesjonalna aktorka, potrafiła jednym gestem, ruchem ręki, spojrzeniem pokazać swoją bezsilność i cierpienie.  Wielkim talentem wykazał się Łukasz w roli leśniczego, wciąż tęskniącego za swoją dawną ukochaną. Debiutujący w sztuce młody aktor mistrzowsko zaprezentował uczucia bohatera, który, choć stara się być dobrym mężem, nie należy do świata, którego częścią jest jego spodziewająca się dziecka żona i teściowa.

Nastrój sztuki ubogacała przejmująca muzyka dziewiętnastowiecznego kompozytora Johannesa Brahmsa, a także Fryderyka Chopina.

Na szczególną uwagę zasługuje profesjonalna scenografia wykonana przez panią Edytę Sańpruch oraz panią Ewę Augustowską, która nie ustępowała tym, z najlepszych teatrów.  Dzięki eksponatom z minionego wieku widz mógł poczuć się jak we wnętrzu prawdziwej leśniczówki, pełnej myśliwskich akcesoriów.

Niezawodni byli chłopcy od oprawy technicznej: Albert Gozdek, Arian Gowin i Rafał Woźniak  pod kierunkiem pana Tomasza Fliszkiewicza.

„ Jest taki dom, co się zwie Miłością, jest taki dom, co się Szczęściem zwie…” to myśl przewodnia części muzycznej przygotowanej wraz z chórem, solistami i zespołem instrumentalnym.  Pod kierunkiem pani Grażyny Drygiel- Mech Uczniowie mieli okazję zaprezentować biegłość gry na perkusji, gitarach elektrycznych, pianinie oraz skrzypcach (Basia Bańkowska). Szczególne słowa uznania należą się młodym solistom, między innymi: Oldze Lipińskiej, która brawurowa wykonała pieśń Violetty Villas,   Bartłomiejowi Dobremu, Michałowi Barsegianowi, Łukaszowi Jasińskiemu, Pauli Kwapisz, Żanecie Chmielewiec. Nastrojowe utwory pełne miłości i tkliwości poruszyły najczulsze struny w sercach Mam.

W dostojnym rytmie poloneza uczniowie klas pierwszych rozpoczęli taneczną część uroczystości, przygotowaną przez panią Edytę Sańpruch. Młodzi debiutanci mimo stresu poradzili sobie doskonale. Ich starsi koledzy i koleżanki z klas trzecich zauroczyli dostojnych gości najpierw romantycznym walcem z „Nocy z dni”, następnie ognistym mazurem, a pod koniec porywającym tangiem. Niewątpliwym atutem tancerzy były ich przepiękne stroje. Suknie w stylu Księstwa Warszawskiego doskonale pasowały do walca, a regionalne kostiumy do mazura.

Największym podziękowaniem były łzy wzruszenia Mam, a także innych zacnych gości, wśród których znaleźli się: Wójt Gminy Belsk Duży- pan Władysław Piątkowski, Przewodnicząca Komisji Oświaty – pani Ewa Łubińska, Dyrektor Gminnego Zespołu Ekonomiczno – Administracyjnego Szkół- Pani  Maria Walewska Żółcik, Rada Rodziców wraz z przewodniczącym  panem Krzysztofem Małachowskim,  radni i przyjaciele szkoły.

Ta wyjątkowa uroczystość dla zaproszonych gości była przepięknym prezentem, a dla młodzieży okazją, by kształtować w sobie poczucie estetyki, a także umiejętność wyrażania gestem i słowem szacunku, wdzięczności i radości życia oraz wartości więzi rodzinnych.

                                                                                                   Ewa Pawełek